Klimaatverandering en woningbouw: financiële risico’s nemen toe

Klimaat en wonen steeds meer met elkaar verweven

Hoe bouw je nieuwe woningen als klimaatverandering juist de leefbaarheid van bepaalde gebieden bedreigt? Dat is de vraag waar de Amerikaanse stadsplanoloog Zac Taylor zich dagelijks mee bezighoudt. Vanuit Delft en Rotterdam onderzoekt hij hoe de vastgoedsector, beleidsmakers en financiële instellingen omgaan met klimaatrisico’s.

Taylor groeide op in Florida, een gebied dat zwaar werd getroffen door zowel de kredietcrisis als extreme weersomstandigheden. Hij zag hoe verzekeraars zich terugtrokken, huizen onverzekerbaar werden en hele wijken leegstonden. Inmiddels richt hij zijn blik op Nederland, waar hij aan de TU Delft werkt en onderzoekt hoe steden zich aanpassen aan klimaatverandering.

Merwe-Vierhavens als testgebied

Rotterdam, en specifiek het gebied Merwe-Vierhavens, is voor Taylor een interessant studieobject. Dit oude havengebied ondergaat een transformatie en wordt herontwikkeld met nieuwe bedrijven, culturele initiatieven en woningbouw. Maar er is een probleem: het ligt buitendijks en is kwetsbaar voor overstromingen.

De vraag is wie verantwoordelijk is voor de bescherming tegen klimaatrisico’s. Gemeenten? Waterschappen? Projectontwikkelaars? Of toch de financiële sector, die via beleggingen en hypotheken grote belangen heeft in de vastgoedmarkt? Volgens Taylor zijn alle partijen afhankelijk van elkaar en zouden ze nauwer moeten samenwerken.

De rol van de financiële sector

Taylor ziet een sleutelrol weggelegd voor financiële instellingen. Pensioenfondsen, verzekeraars en vastgoedbeleggers hebben grote belangen in het voortbestaan van gebouwen en infrastructuur. Als vastgoed te risicovol wordt, trekken investeerders zich terug en ontstaan er financiële problemen, vergelijkbaar met de situatie in Florida.

Nederland heeft, in tegenstelling tot veel andere landen, al structuren zoals waterschappen en het Deltaprogramma om klimaatrisico’s te beheren. Maar volgens Taylor moeten financiële partijen beter inzicht krijgen in de impact van klimaatverandering op hun vastgoedportefeuilles. Hij onderzoekt samen met collega’s hoe klimaatlabels en risicodata daarbij kunnen helpen.

Internationale beleggers en lokale risico’s

Een extra uitdaging is dat veel investeerders in Nederlands vastgoed internationaal opereren. Een pensioenfonds uit Japan of een verzekeraar uit Zwitserland moet inschatten of een project in een lage polder bij Gouda de moeite waard is. Maar hoe bepaal je vanaf de andere kant van de wereld of een Maeslantkering voldoende bescherming biedt? En hoe voorkom je dat door onbekendheid met het gebied investeringen onnodig worden teruggetrokken?

Taylor pleit ervoor dat financiers, overheden en beleidsmakers structureel met elkaar in gesprek gaan. Zijn onderzoeksteam brengt in kaart wie welke gegevens heeft en hoe deze partijen beter kunnen samenwerken. Want zonder een gezamenlijke aanpak blijven klimaatrisico’s een ongrijpbaar probleem—totdat het te laat is.

Bron: nrc.nl