Huurwoning zoeken? Er zijn nog 1.999 wachtenden voor u

De lange wachtrijen voor sociale huurwoningen

De wooncrisis in Nederland raakt huurders hard, vooral in regio’s zoals Rotterdam. Volgens cijfers uit 2022 waren er in deze regio meer dan 85.000 actieve woningzoekenden, terwijl er slechts 6.672 sociale huurwoningen beschikbaar kwamen. Voor mensen zoals Varlene Daflaar, een alleenstaande moeder van vier kinderen, betekent dit jarenlang wachten. Ondanks haar vaste baan en dagelijkse inspanningen om een grotere woning te vinden, blijft ze steken op plek 130 van de kandidatenlijst.

Huurders gevangen in een systeem van schaarste

Het systeem dat sociale huur reguleert, werkt volgens een starre inschrijftijd en loting. Zo kan pedagogisch medewerker Nikky Zuidmulder, ondanks zes jaar inschrijftijd, zelden hoger eindigen dan plek 2.000 bij woningen in Rotterdam. Zelfs bij direct-toewijzingen, waar inschrijftijd niet meetelt, blijven de kansen gering. Het gebrek aan woningen, in combinatie met trage doorstroming, maakt de situatie uitzichtloos voor velen.

Van caravan tot couchsurfing

Sommige woningzoekenden kampen met schrijnende situaties. Anja Minnebreuker woont samen met haar dochter in een caravan zonder water en gas na huiselijk geweld. Bianca van den Bergh, dakloos na een relatiebreuk, slaapt afwisselend bij vriendinnen of in een tijdelijke kamer. Voor mensen als Rezene Atsbeha, die op stations slaapt en ondanks werk geen opvang krijgt, lijkt een woning verder weg dan ooit.

Corporaties en het gebrek aan urgentie

Woningcorporaties staan onder druk om iets te doen aan de situatie. Maaskoepel, een federatie van 22 woningcorporaties rond Rotterdam, probeert de problematiek zichtbaar te maken met een scheurkalender waarin 365 woningzoekenden worden geportretteerd. Toch voelt het voor velen alsof hun belang onvoldoende wordt meegewogen. Annemarieke van Ettinger, directeur van Maaskoepel, benadrukt dat het recht op huisvesting steeds minder wordt gewaarborgd in Nederland.

De mentale tol van woningnood

De impact van de woningcrisis gaat verder dan fysieke ongemakken. De onzekerheid en constante afwijzingen eisen hun tol op de mentale gezondheid van woningzoekenden. Nikky Zuidmulder, die binnenkort haar tijdelijke woning moet verlaten, vertelt dat de voortdurende onzekerheid en het gebrek aan perspectief slopend zijn. Toch blijven mensen proberen, bellen en reageren in de hoop dat hun situatie verbetert.

Bron: nrc.nl