Flexwoningen zijn niet zaligmakend

Het nijpende woningtekort maakt dat er naar allerlei oplossingen wordt gezocht om meer te bouwen. Eén van die oplossingen is flexwoningen bouwen. Vanaf 2023 moeten er minstens 10.000 per jaar uit de grond worden gestampt. In de jaren daarna moeten het er 15.000 per jaar worden. En ja, flexwoningen hebben voordelen. Ze staan er in 4 maanden en kunnen na hun levensduur van 15 jaar worden afgebroken en elders worden neergezet. Of de materialen kunnen worden gerecycled. Maar er kleven ook nadelen aan de ‘bouwwoede’ met flexibele woningen.

Belemmering in de uitvoering

Een belangrijk knelpunt is de snelheid van de uitvoering. Voor het realiseren van flexwoningen is een vergunning nodig. Doorgaans duurt het enkele jaren voordat die rond is. Sommige deskundigen vinden dit overigens geen nadeel. Nu Nederland al te maken heeft met ‘verdozing’ door het snel uit de grond stampen van distributie- en datacenters, moet worden gewaakt voor ‘verflexing’. Een ander punt is de leefbaarheid van de wijken. Een wijk met flexwoningen wordt bevolkt door ‘spoedzoekers’. Dit zijn doorgaans mensen die niet willen of kunnen investeren in hun woning of buurt.  Het zijn vaak arbeidsmigranten, studenten, daklozen, statushouders en mensen met sociale of medische problematiek.

Goed nadenken over flexwoningen

De beleidsmakers moeten lering trekken uit fouten uit het verleden. Te snel bouwen kan leiden tot een forse kater. Waar het neerzetten van megaloodsen en datacenters niet meer terug te draaien is, kan er over het bouwen van flexwoningen nog wel worden nagedacht. Deskundigen raden de verantwoordelijken dringend aan om dit dan ook zeker te doen.

Bron: Het Financieele Dagblad