Een eigen huisje op het vakantiepark? Nog even niet juichen

Woningmarkt en vakantiehuisjes raken steeds meer verweven

Even leek het erop dat vaste bewoners van vakantieparken opgelucht adem konden halen. Minister Mona Keijzer riep gemeenten op om permanente bewoning toe te staan als toeristisch gebruik niet langer haalbaar is. Maar veel gemeenten hebben andere plannen, en die legalisering lijkt voorlopig verder weg dan ooit.

Op plekken zoals landschapspark Nieuw Beusink in Winterswijk hopen bewoners al jaren op erkenning van hun woonrecht. Volgens de oud-voorzitter van de vve zijn de huisjes gewoon gebouwd volgens het Bouwbesluit en voorzien van alle gemakken. Toch grijpt de gemeente keihard in met hoge dwangsommen. En daar zijn ze niet uniek in.

Vakantiepark als woonwijk? Gemeenten zijn terughoudend

Hoewel de minister druk zet op legalisering, voelen gemeenten zich overvallen. In Ede waarschuwt wethouder Jan Pieter van der Schans dat deze Haagse inmenging lokale processen doorkruist. Veel gemeenten werken al jaren aan toekomstplannen voor recreatieparken, waarbij recreatie, natuur en wonen zorgvuldig tegen elkaar worden afgewogen.

De instructieregel van Keijzer, bedoeld om richting te geven aan legalisering, wordt door de meeste gemeenten met argwaan bekeken. Ze vrezen een stormvloed aan individuele aanvragen en een enorme extra belasting op de ambtelijke organisatie. En dan is het effect op de woningmarkt nog beperkt ook.

Vakantiewoningen als oplossing voor het woningtekort?

Volgens het CBS wonen bijna 60.000 mensen in een vakantiewoning, maar het werkelijke aantal ligt volgens het ministerie tussen de 130.000 en 150.000. Vaak gaat het om gepensioneerden of mensen met een lager inkomen, maar ook om arbeidsmigranten en mensen in een scheiding.

Toch wijzen gemeenten erop dat legalisering van deze bewoning maar beperkt helpt tegen het woningtekort. Veel bewoners laten geen andere woning achter en sommige parken zijn simpelweg niet geschikt als woonwijk. In Lochem bijvoorbeeld is het aantal vaste bewoners al afgenomen en ziet de eigenaar weinig effect van de oproep van de minister.

De schaduwzijde van permanente bewoning op vakantieparken

Naast praktische bezwaren speelt ook veiligheid een rol. Vakantieparken waar veel mensen permanent wonen, blijken aantrekkelijk voor criminelen. Denk aan witwassen, drugsopslag en mensenhandel. Gemeenten maken zich zorgen dat versoepeling van de regels deze ondermijning juist kan versterken.

Daarbij komt dat een kwart van de recreatieparken als ‘niet vitaal’ wordt beschouwd. En van die duizend parken is bijna de helft dusdanig afgegleden dat recreatief herstel onmogelijk is. Transformatie naar wonen lijkt logisch, maar ook dat is complex. Veel parken zijn uitgepond, waarbij individuele eigenaren weinig belang hebben bij collectieve herontwikkeling.

Woonbestemming? Alleen als het écht past

Sommige gemeenten pakken het genuanceerd aan. In Westerveld kijkt men per park of transformatie naar wonen haalbaar is. Als de kwaliteit van woningen, infrastructuur en nutsvoorzieningen voldoet, kan een park definitief omgezet worden naar een woonwijk. Zo blijft het onderscheid tussen recreatie en wonen duidelijk.

Op L’Air Pur in Baarle-Nassau loopt al zo’n traject. Daar is driekwart van de huisjes permanent bewoond. De gemeente onderzoekt nu de mogelijkheid van een woonbestemming. Maar ook daar geldt: alleen als het karakter van het park behouden blijft. Rust en groen staan voorop, en niet het snel oplossen van de woningnood.

Bron: fd.nl