Doorstroming op de woningmarkt stagneert door woonfraude
1 maart 2019
Het is geen geheim dat er, vooral in grote steden zoals Amsterdam, op redelijk grote schaal woonfraude wordt gepleegd. Sociale huurwoningen worden illegaal onderverhuurd waardoor er geen doorstroming op de woningmarkt kan plaatsvinden. Woningzoekenden die via een eerlijke weg een woning willen vinden staan daardoor vele jaren langer op de wachtlijst. Het ontbreekt woningcorporaties aan middelen om te handhaven en de gemeenten lijken zich meer te focussen op andere problemen zoals huisjesmelkers en de groeiende problemen met Airbnb.
Maar een huurder in Amsterdam die vertrekt en zijn vrijkomende etage verhuurt aan dat leuke nichtje dat aan de UvA gaat studeren blijft gemakkelijk buiten schot. Buren zouden de wisseling van de wacht kunnen melden, maar dat doen ze vaak niet omdat veel mensen sowieso al geen idee hebben wie er in het pand woont waar zij een etage huren.
Corporaties zien geen probleem met woonfraude
Feit is dat veel corporaties niet zo’n moeite hebben met woonfraude. De huur wordt netjes betaald, huurders veroorzaken geen problemen want dan wordt hun fraude immers ontdekt en dat willen ze niet. Maar door deze praktijken oogluikend toe te staan wordt het woningzoekenden bijna onmogelijk gemaakt om een huis te vinden. Een bijkomend probleem is dat woonfraude vaak samengaat met andere vormen van fraude zoals bijstandsfraude of het onterecht ontvangen van woontoeslag.
Meer gebruik maken van technische mogelijkheden
Het koppelen van computersystemen en onderzoek doen aan de hand van sociale media zou woonfraude gemakkelijker aan het licht moeten brengen. Als dan de lokale overheden ook nog eens over de brug komen met extra budget om woonfraude nu eens echt te gaan aanpakken, dan bestaat er een kans dat dit probleem in de toekomst de kop in wordt gedrukt.
Als alle betrokkenen stil blijven zitten en niets doen dan wordt het percentage sociale huurwoningen dat illegaal wordt onderverhuurd in de komende jaren alleen maar groter. En dan komt het bestaansrecht van de corporaties uiteindelijk in gevaar.
Bron: Het Financieele Dagblad