Strengere regels rond energielabels zijn hard nodig

Energielabel krijgt steeds meer financiële waarde

Waar het energielabel voor woningen ooit een vrijblijvende indicatie was, is het inmiddels uitgegroeid tot een serieuze factor in het vastgoedverkeer. Kopers en huurders letten er scherp op, want hoe groener het label, hoe lager de energierekening. Verhuurders en verkopers worden er zelfs financieel op afgerekend of beloond. Niet gek dus, dat het label tegenwoordig veel meer is dan alleen een letter op papier.

Sinds de invoering van de nieuwe huurwet telt het energielabel namelijk zwaarder mee bij het bepalen van de maximale huurprijs. Dat geldt ook voor de middenhuur, waardoor het belang van een goed energielabel alleen maar is toegenomen. Logisch dat het onderwerp hoog op de agenda staat – en dat er nu ook strengere controle komt.

Labelcreativiteit in de praktijk

Hoewel het energielabel strenger en professioneler is geworden – met een gecertificeerde energieprestatieadviseur die honderden kenmerken opneemt – blijken er nog steeds flinke mazen in de wet. Uit onderzoek van het FD blijkt dat sommige adviseurs handig spelen met oppervlaktes en plafondhoogtes om een woning nét in een hogere labelcategorie te krijgen. Het ‘opplussen’ van energielabels is in de praktijk dus een stuk eenvoudiger dan je zou hopen.

Die creatieve interpretatie van woningkenmerken is niet zonder gevolgen. Een beter energielabel betekent hogere huurprijzen, betere verkoopopbrengsten én aantrekkelijkere financiering. Dat is prettig voor de eigenaar, maar minder leuk voor huurders, kopers en banken die uiteindelijk meer betalen voor een woning die op papier groener lijkt dan hij is.

Eigen labels, eigen belang

Alsof dat nog niet genoeg reden tot zorg is, blijkt ook dat er in vier jaar tijd bijna 20.000 labels zijn verstrekt door de eigenaar of ontwikkelaar van de woning zelf. Daarmee is belangenverstrengeling eerder regel dan uitzondering. En dat is problematisch, zeker nu het energielabel zo’n grote financiële rol speelt.

Het ministerie van Volkshuisvesting grijpt daarom in. Minister Mona Keijzer heeft aangekondigd dat zelflabelen vanaf medio 2026 verboden wordt. Ook worden de foutmarges verkleind en komt er, zoals eerder al was aangekondigd, een publieke toezichthouder die het proces beter moet bewaken.

Een betrouwbare basis voor duurzame investeringen

Voor iedereen die investeert in vastgoed of werkt met huurcontracten, is het cruciaal dat het energielabel betrouwbaar is. Niet alleen omdat het iets zegt over duurzaamheid, maar vooral omdat het invloed heeft op rendement, waardering en huurniveaus. Juist daarom is het goed dat er scherper toezicht komt en dat de sector zelf aan zet is om de kwaliteit te verbeteren.

Een eerlijk energielabel is namelijk geen formaliteit – het is de basis onder veel vastgoedbeslissingen. En dan moet je zeker weten dat je kijkt naar de werkelijkheid, niet naar een opgepoetste versie daarvan.

Bron: fd.nl