Duurzame stedenbouw: van tunnelbekisting naar adaptief bouwen

Evaluatie stedenbouwkundige kaders

Tijdens een sessie in een Nederlandse stad werden de stedenbouwkundige kaders van een nieuwe wijk besproken. Het gesprek bracht de vraag naar voren of traditionele bouwmaterialen zoals baksteen nog de norm moeten zijn in Nederlandse steden. De evaluatie onthulde echter enkele verouderde keuzes, zoals vooringenomen straatwanden en beperkte duurzaamheidsambities.

Behoefte aan vernieuwing

De gangbare bouwmethoden, zoals tunnelbekisting, blijken beperkend te zijn voor innovatieve ontwerpen, met name voor gebouwen met specifieke functies zoals scholen. Verouderde duurzaamheidsambities richten zich vooral op energiehuishouding en waterretentie, terwijl de focus op CO2-uitstoot tijdens bouw en materiaalproductie cruciaal is voor ‘Whole life carbon’-stedenbouw.

Adaptief bouwen en hernieuwbare materialen

De toekomst van duurzame stedenbouw vereist een radicaal andere aanpak, waarbij tunnelbekisting plaatsmaakt voor adaptief bouwen met hernieuwbare en herbruikbare materialen. Het gebruik van structureel hout, vooral in constructie en gevel, speelt hierbij een sleutelrol.

Nieuwe bouweisen en uitdagingen

De overstap naar houten constructies brengt nieuwe bouweisen en uitdagingen met zich mee. De traditionele verdiepingshoogte van drie meter volstaat niet meer, wat resulteert in minder bouwlagen binnen de maximale bouwhoogte. Dit heeft financiële implicaties, met zowel lagere inkomsten als hogere kosten voor duurzame bouwmaterialen. Een cruciale vraag is of we ons kunnen voorstellen stedenbouwkundige kaders vast te stellen voor een stad gebouwd met hout.

Verandering van steden onder invloed van inzicht

De discussie benadrukt de noodzaak van een mentaliteitsverandering in stedenbouwkundige kaders, waarbij flexibiliteit en duurzaamheid centraal staan. Het besef dat steden evolueren onder invloed van regelgeving, kennis en inzicht benadrukt de voortdurende noodzaak van innovatie in stedenbouwkundig ontwerp.

Bron: cobouw.nl