Gemeenten verliezen het zicht op spookwoningen met arbeidsmigranten

In steeds meer gemeenten zijn spookwoningen voor arbeidsmigranten. Volgens de Gemeentelijke Basisadministratie staan ze leeg. In werkelijkheid worden dit soort huizen verhuurd aan bedrijven die er hun werknemers uit landen als Polen en Roemenië in huisvesten. Zo staat er in Dongen een groot woonhuis. Leeg, volgens de burgerlijke stand. Maar in werkelijkheid wonen er 12 arbeidsmigranten die in de groente- en fruitteelt werken. Ze betalen per week 87 euro voor dit dak boven hun hoofd. Dit betekent dat er per maand ruim 4500 euro aan huur binnenkomt. De eigenaar van het pand blijft buiten schot. Hij verhuurt de woning aan het bedrijf waar deze mensen werken en wie er wonen is onbekend.

Gemeenten raken het zicht kwijt op spookwoningen

Gemeenten zijn uiteraard niet blij met deze ontwikkeling. Ze raken het zicht kwijt op de bewoners van panden die volgens officiële bronnen leeg staan maar waar wel degelijk mensen wonen. Mensen die er voor een seizoen werken of eens in de paar maanden een paar weken naar huis gaan om hun verdiende geld aan hun Poolse familie te overhandigen. Als in een dergelijk pand brand uitbreekt is het voor de hulpdiensten niet duidelijk hoeveel mensen er wonen. Zo kan het dus gebeuren dat brandweerlieden een pand ingaan om te controleren of daar echt niemand meer aanwezig is. Ook zijn de omstandigheden voor de bewoners vaak slecht. Klagen durven ze vaak niet, uit angst hun werk te verliezen.

Belemmering voor huizenzoekers

Naast het feit dat spookwoningen voor arbeidsmigranten vaak zorgen voor mensonterende en soms zelfs gevaarlijke woonomstandigheden, is het ook een geval van oneerlijke concurrentie voor mensen die op zoek zijn naar een woning. Vooral huizen in het goedkope segment worden vaak opgekocht voor de huisvesting van arbeidskrachten. Het is een legale manier van verhuren, de gemeente kan er weinig aan doen. Vooral omdat huurders vrijwel nooit durven klagen als de omstandigheden slecht zijn. De eigenaar van het pand aanspreken heeft weinig zin omdat deze zijn vastgoed vaak verhuurt aan een uitzendbureau voor arbeiders uit vooral landen in Oost-Europa.

Gemeenten moeten beleid ontwikkelen

Om de veiligheid van de werknemers te waarborgen wordt al jaren aangedrongen op gemeentelijk beleid. Maar gemeenten klagen dat ze niet weten waar de arbeiders wonen en sommige uitzendbureaus die ze huisvesten geven aan dat gemeenten niet willen meewerken aan inschrijving in de GBA omdat de arbeiders vaak maar voor pakweg 2 tot 3 maanden blijven. Dat is te veel administratieve rompslomp, volgens de werkgevers. Gemeenten ontkennen dit overigens. De spookwoningen voor arbeidsmigranten zullen waarschijnlijk nog wel even blijven bestaan, zeker omdat de arbeiders die er wonen voor Nederlandse bedrijven onmisbaar zijn.

Bron NRC Next