Hoe hoogbouw de leefbaarheid in de Londense City beïnvloedt

De Londense City verandert snel. Vooral hoge kantoortorens beïnvloeden het straatbeeld. Met allerlei onvoorziene gevolgen van dien. Dit was bijvoorbeeld te zien toen The Shard, het hoogste gebouw van Europa, in opspraak kwam.

Geconcentreerde dodelijke zonnestraal

Het gebouw heeft een gebogen pui aan de zuidkant. Jarenlang werd hier gekscherend over gezegd dat het een zogenaamde death ray kon vormen van zonlicht. Totdat het geconcentreerde zonlicht daadwerkelijk een geparkeerde Jaguar deed smelten. Sindsdien worden de grappen zeer serieus genomen.

Bijkomende gevolgen van hoogbouw

Dat de skyline in de Londense City snel verandert, legt allerlei belangrijke bijkomende problemen bloot. Zo kan de hoogbouw gebrek aan zonlicht betekenen. Ook kunnen er windvlagen ontstaan. Daarnaast kunnen de straten onleefbaar aanvoelen en de horizon vervuild lijken. De bouwzucht in de City lijkt deze problemen wel heel duidelijk aan het licht te brengen. Dit begon al in 2004 en is nog altijd gaande. Tegenwoordig werken er in dit kleine gebied dagelijks 200.000 mensen.

Druk op verouderd stratenpatroon

Een deel van het probleem ligt in het verouderde stratenpatroon. Dit is nog middeleeuws en ervaart daardoor veel druk van de vele nieuwe kantoortorens. Dagelijks worden tienduizenden werknemers met het openbaar vervoer aangevoerd. Stoepen en stations zijn dagelijks overbelast om die reden.

Opkomst van nieuwe technieken

Londen zoekt naar nieuwe technieken. Een startup die een 3D model van de stad heeft gemaakt bijvoorbeeld. Die is tot op 15 centimeter nauwkeurig. Zo kunnen de nieuwe gebouwen gemakkelijk worden toegevoegd. In combinatie met andere data zijn de effecten dan beter te voorzien, denk aan ov-gegevens en beschermde zichtlijnen.

Extra mogelijkheden in de City

Voor de City zijn extra mogelijkheden gecreëerd. Zo wordt het microklimaat geanalyseerd. Ook is er aandacht voor geluid, daglicht, wind, overstromingen en allerlei andere zaken. De effecten die de gebouwen hebben worden hierin meegenomen. Zo kan iedereen straks virtueel de impact ervan ervaren en zijn fouten vooraf te herkennen.

Meer aandacht voor straatervaringen

De aandacht voor de ervaring op straat was lang ondermaats. Hoe een voetganger de gebouwen ervaart werd niet meegenomen. Zo waren de gebouwen niet verbonden met de omgeving. Dat gebouwen nu bijvoorbeeld de begane grond als publieke ruimte gebruiken zorgt voor meer verbondenheid. Zo komen mensen er graag naartoe.

Eindeloos kunnen testen

Digitale modellen zijn heel handig om te kunnen testen. Een verandering die eigenlijk heel klein is, zoals de hoek van de ramen, kan groot effect hebben. Zo is bijvoorbeeld ook een voetgangersverbinding door het gebouw gerealiseerd om de druk op de straten kleiner te maken. Architecten willen van de City geen tweede Venetië maken. Het gemeentebestuur wil de binnenstad ook al autoluw maken en heeft een fietsersbeleid ingesteld.

Voorloper in windregels

Al sinds de jaren 70 zijn windregels van kracht. Tegenwoordig wordt de publieke ruimte echter anders benut. Daardoor wordt strenger bekeken in welke mate de gebouwen de wind mogen versterken. Sinds dit van kracht is zijn steden als Boston, San Francisco en Toronto ook geïnteresseerd geraakt in het beheersen van wind in wijken met veel hoogbouw.

Aantrekkelijkheid van het gebouw

De windregels zijn essentieel in de tests van tegenwoordig. Met behulp van CFD-techniek is oneindig te testen hoe de windsnelheid in wijken is. Op termijn zullen duurzaamheid en leefbaarheid net zo belangrijk worden voor gebouwen als het aantal te verhuren vierkante meters.

Wennen aan hoge gebouwen

Londen is nooit een stad van hoogbouw geweest. Ook in de City was dit lang niet aan de orde. Sinds de eeuwwisseling is dit anders. De leegstand is er ook maar 4%. De gebouwen worden vooral als aantrekkelijk door grote investeerders gezien. Al stellen sommigen dat de stad ook zonder kan.

Bron: Het Financieele Dagblad